to jadalny kwiat, można ją traktować jako przystawkę, mielone płatki aksamitki nazywa się imeretyńskim szafranem i jest to bardzo ceniona przyprawa. Ma silne działanie przeciwzapalne, przeciwdepresyjne i przeciwlękowe.Stosowanie jej zmniejsza ryzyko zachorowania na chorobę Alzheimera czy Parkinsona, działa żółciopędnie, oraz ochronnie na wątrobę, ma właściwości moczopędne i przeciwreumatyczne. Aksamitki to wielki zasób luteiny, beta-karotenu, likopenu, kwasów fenolowych i olejków eterycznych. Dzięki bogatej zawartości fitoncydów, czyli roślinnych antybiotyków działa bakteriobójczo m.in. wobec gronkowców, paciorkowców i pałeczek okrężnicy oraz hamuje rozwój grzybów z rodzaju Candida. Działa wykrztuśnie. Warto sięgnąć po nią przy zapaleniu zatok, gardła, oskrzeli i płuc oraz przy infekcjach bakteryjnych opornych na antybiotyki. To pierwsza pomoc przy uciążliwych zakażeniach w obrębie układu moczowego, oddechowego czy płciowego. Poleca się ją nawet w leczeniu boreliozy. Ekstrakty ze świeżego ziela działają przeciwpasożytniczo (przywry i obleńce) oraz pierwotniakobójczo. Aksamitka wywiera silne działanie przeciwzapalne, zarówno w obrębie stawów, jak i mięśni. Posiada właściwości neuroprotekcyjne, hamuje reakcje autoagresji immunologicznej, co można wykorzystać w leczeniu takich chorób jak toczeń, czy łuszczyca. Działa także żółciopędnie oraz ochronnie na miąższ wątroby stąd jej zastosowanie w leczeniu marskości i stłuszczenia tego narządu. Ma właściwości moczopędne i przeciwreumatyczne. Przyspiesza proces odtruwania organizmu poprzez usuwanie szkodliwych produktów przemiany materii. Ze względu na jej działanie estrogenne i antyandrogenne można ją stosować w niedoczynności jajników, w okresie przekwitania u kobiet oraz w leczeniu przerostu gruczołu krokowego u mężczyzn.
Kwiaty aksamitki w rozmaitych odcieniach barwy żółtej i pomarańczowej z domieszką ciepłych brązów są jednym z najbogatszych źródeł karotenoidów – związków o działaniu przeciwutleniającym oraz przeciwnowotworowym. Do najistotniejszych spośród tej grupy barwników należy szeroko stosowana w okulistyce luteina. 

Nalewka z ziela aksamitki - tegetesówka
 
Świeże, kwitnące ziele aksamitki rozdrobnij i zalej spirytusem w proporcji 1:2. Użycie tak mocnego alkoholu jest niezbędne, aby dobrze rozpuściły się karoteny, w tym luteina. Pozostaw na dwa tygodnie w ciemnym miejscu pamiętając o codziennym wstrząsaniu słoikiem. Następnie przecedź i zlej do szczelnie zamykanych butelek.
Pozostały surowiec ponownie zalej alkoholem, tym razem 40% w proporcji 1:2. Pozostaw na kolejne dwa tygodnie. Przefiltruj. Połącz oba wyciągi alkoholowe.
Przy nieżytach układu oddechowego, w chorobach przewlekłych oraz niedostatecznym wydzielaniu żółci zażywaj dwa razy dziennie po 1 łyżeczce (5 ml) rozcieńczonej w niewielkiej ilości wody.
W przypadku depresji, stanów lękowych, przy skurczach mięśni i bólach miesiączkowych należy stosować 3 łyżeczki (15 ml) w jednej dawce raz dziennie.
Nalewka ma bardzo ostry smak, można zmieszać z niewielką ilością wody lub miodu.
Zewnętrznie: rozcieńczona do nacierania bolących miejsc – ma działanie przeciwzapalne,
jako baza do kosmetyków: toników, wcierek do włosów, maści

Napar z ziela aksamitki
1 łyżkę świeżego lub suchego, rozdrobnionego surowca zwilż spirytusem, co wspomoże ekstrakcję wodną. Pozostaw na 5 minut. Zalej 1 szklanką wrzącej wody lub mleka. Pozostaw pod przykryciem na pół godziny. Przecedź.
W przypadku przeziębienia, w nieżytach układu oddechowego, przy zakażeniach jelit pij cztery razy dziennie po pół szklanki (100 ml).
W leczeniu stanów depresyjnych oraz lękowych zażywaj dwa razy dziennie po szklance (200 ml).
Napar z aksamitki przygotowany na wodzie zakwaszonej witaminą C (0,5-1%) stosowany do okładów zniweluje worki i cienie pod oczami. Zastosowany do przemywania skóry znacząco zmniejszy przebarwienia.
 
Aksamitki, obok swoich właściwości leczniczych wykonują w ogrodzie mnóstwo pożytecznej roboty. Substancje wytwarzane przez ich korzenie odstraszają nicienie i innych nieproszonych gości: nornice i krety. Jeśli więc chcesz mieć zdrowy ogród, na jego straży posadź aksamitki. Ich obecność wpływa wzmacniająco i uzdrawiająco nie tylko na inne rośliny, ale i glebę.
Można je przesadzać o dowolnej porze.

Chryzantema jadalna
 
Jadalna chryzantema, bardziej znana pod orientalną nazwa Shungiku to odmiana znanych w Polsce jako roślina ozdobna złocieni. Cieszy się dużą popularnością w południowo-wschodniej Azji, gdzie poza użyciem kulinarnym ma również zastosowanie medyczne. Surowe liście, jak również młode, delikatne pędy są doskonałym świeżym i wczesnym warzywem, z lekką nutą goryczy i charakterystycznym aromatem , są bardzo soczyste i delikatnie chrupiące świeżo po zerwaniu, o ile rośliny miały dostatecznie wilgotną glebę. Mogą one być wykorzystywane zarówno do kanapek,surówek i sałatek, jak i np. drobno posiekane do ziołowych twarożków . Świeże liście dodaje się do sushi. Można je też gotować i stosować jako dodatek do potraw z woka i zup.
Chryzantema jest bogatym źródłem witamin i minerałów, przede wszystkim: potasu, który pomaga obniżyć ciśnienie krwi, żelaza, witaminy B-komplex, C oraz beta-karotenu, przeciwutleniacza pomagającemu uniknąć raka płuc. wspierające trawienie i absorpcję składników pokarmowych. Spożywanie ziela tej rośliny pomaga przy przeziębieniach i gorączkach, wszelkiego rodzaju infekcjach, bólach głowy, stanach zapalnych, arteriosklerozie, zaparciu a także chroni przed powstawaniem kamieni nerkowych i zawałami serca,wspomaga trawienie i absorpcję składników pokarmowych
Roślina stosunkowo łatwa w uprawie nasiona kiełkują już w temperaturze ok. 8'C, a wzrost kontynuowany jest nawet przy temperaturach pomiędzy 0'C - 5'C. znosi nawet lekkie przymrozki.

Dziurawiec zwyczajny. 
  
Surowcem zielarskim są kwiaty, liście i łodygi, które zawierają hipercynę, pseudohipercynę, hyperforynę, hiperozyd, flawonoidy, garbniki, pektyny, olejek eteryczny oraz witaminy A i C. Może być stosowany w schorzeniach dróg żółciowych i żołądka, w stanach zapalnych błony śluzowej jelit i żołądka, przy zmniejszonym wydzielaniu soków trawiennych, braku apetytu, bólach brzucha, biegunce, wiatrach i wzdęciach, ponieważ działa rozkurczowo na mięśnie gładkie umiejscowione w przewodzie pokarmowym. Wykazuje działanie przeciwdepresyjne, przeciwlękowe, zmniejsza bezsenność. Polecany jest w stanach niepokoju, zaburzeniach równowagi nerwowej czy wyczerpania nerwowego. W leczeniu depresji stosuje się wyciąg z dziurawca, ponieważ hypercyna nie rozpuszcza się w wodzie i dziurawiec w formie zaparzonej herbaty nie przyniesie oczekiwanych efektów.
Zewnętrznie stosowany jest w leczeniu bielactwa skóry, goi odmrożenia, działa antyseptycznie. Może być stosowany do przemywania przy trądziku i zmianach ropnych skóry. Polecany jest do płukania gardła, jamy ustnej i dziąseł w stanach zapalnych.
Uwaga! Podczas kuracji dziurawcem należy uważać na słońce ponieważ hipercyna zwiększa wrażliwość na światło słoneczne przez co szybciej można doznać poparzenia słonecznego. Dziurawiec może także zmniejszać działanie i skuteczność przyjmowanych leków. Nie zaleca się równoczesnego stosowania terapii dziurawcem razem z chemioterapią, terapią interferonem, terapią antykoagulantami a także antykoncepcją hormonalną.
Napar
2 łyżki suszu zalać wrzątkiem, zaparzać 5-10 minut. Pić do 2-3 razy dziennie.
W przypadku niestrawności pić po posiłku w celu pobudzenia trawienia.
Napar pity wieczorem będzie miał działanie uspokajające.
Nalewka
100 g ziela dziurawca zalać 500 g spirytusu i odstawić na około tydzień. Przecedzić. 
Zewnętrznie stosuje się do nacierania w bólach stawowych.
Wewnętrznie stosować 2 razy dziennie po 1 łyżeczce na pół szklanki wody w chorobach wątroby, układu pokarmowego i dróg żółciowych. Pomaga w stanach nerwicoowych i przy bezsenności.
Oliwa świętojańska
oliwa z oliwek,
kwiaty dziurawca.
Świeżo zebrany dziurawiec włożyć do słoika, następnie zalać oliwą z oliwek. Kwiaty muszą być przykryte w całości. Tak przygotowany olej zamknąć i postawić w ciepłym, najlepiej słonecznym, miejscu.
Słoikiem należy raz na jakiś czas potrząsać, by oliwa dotarła do każdego kwiatu. Po 2-3 tygodniach olej przecedzić. Oliwę świętojańską należy przechowywać w chłodnym i ciemnym miejscu. W ten sposób będziemy mogli z niej korzystać nawet kilka lat.
  Od lewej: dziurawiec, kwiat mniszka, krwawnik, skórka z cytryny i limonki

Złocień maruna (wrotycz)
   Od lewej: kwiat czarnego bzu, złocień maruna
Surowcem jest ziele wrotyczu maruny zbierane w czasie kwitnienia i przetwarzane na świeżo lub suszone w zacienionym przewiewnym miejscu w temperaturze do 35 stopni C.
Nalewka z maruny (Tinctura Tanaceti parthenii) - sporządzamy ją w stosunku 1:1 lub 1:3 zalewając rozdrobniony świeży lub suchy surowiec alkoholem 50-60%. Wytrawiamy minimum 7-14 dni.
Surowiec nazywano średniowieczną aspiryną. Działa wyraźnie przeciwmigrenowo, hamując bóle i zawroty głowy oraz uderzenia gorąca. Liczne badania potwierdziły tą skuteczność, a żucie świeżych liści maruny było rozpowszechnione jako środek antymigrenowy. Połączenie wrotyczu maruny z korą wierzby zmniejszało liczbę ataków migreny, a także obniżało ich nasilenie i czas trwania. Wyciągi z maruny wykazują działanie przeciwzapalne, spazmolityczne i cytotoksyczne. Zewnętrznie nalewka nadaje się do smarowania obrzęków, stłuczeń, przy bólach reumatycznych, do wcierania w infekcjach bakteryjnych skóry i zmianach skórnych różnego pochodzenia. Zielarki starej daty do dziś uprawiają marunę na wszelkie tzw. "dolegliwości kobiece" m.in. świąd i stany zapalne narządów intymnych lub nieregularne i skąpe miesiączkowanie. Złocienie to również znane insektycydy i środki odstraszające komary.
Dawkowanie:
Nalewkę przyjmujemy po 20-40 ml 2-3 razy dziennie w przeziębieniu, grypie, gorączce, pasożytach wewnętrznych (owsiki, glisty), migrenowych bólach głowy, nieżytach przewodu pokarmowego i górnych dróg oddechowych. Po rozcieńczeniu z wodą (1:1) można nanosić na skórę jako środek odstraszający owady.

Melisa lekarska. 
 
Koi nerwy, relaksuje i poprawia pracę układu pokarmowego. Roślina reguluje ciśnienie, zmniejsza poziom stężenia cholesterolu całkowitego we krwi, zatem może zapobiec rozwojowi miażdżycy.
Melisa wykazuje również działanie przeciwbakteryjne i przeciwwirusowe. Może być wykorzystywana w leczeniu opryszczki wargowej. Zarówno picie, jak i przemywanie pojawiających się pęcherzyków przyspiesza terapie i regenerację naskórka. Pomaga kobietom w ciąży złagodzić poranne mdłości. 
Wywar z melisy polecany jest także jako relaksujący dodatek do kąpieli. 
Z liści melisy powstaje olejek, ale można również je zaparzać i pić melisowe herbatki i napary.

Kwiat lipy. 
   Od lewej: lipa, mięta, ryż
Jest składnikiem wielu preparatów – herbatek oraz syropów stosowanych najczęściej w stanach przeziębienia i grypy. Jest skutecznym sposobem leczenia stanów zapalnych jamy ustnej.
Kwiaty lipy zawierają przede wszystkim flawonoidy - związki charakteryzujące się silnym działaniem antyoksydacyjnym i przeciwnowotworowym, usuwające z organizmu wolne rodniki, które mogą uszkadzać tkanki i przyspieszać proces starzenia się organizmu. W kwiatach lipy odkryto m.in. kwercetynę (zmniejsza przepuszczalność naczyń krwionośnych) i tylirozyd, silną substancję przeciwzapalną. Kwiaty lipy są bogate w garbniki (działają ściągająco na błony śluzowe przewodu pokarmowego i przeciwdziałają biegunkom) oraz olejki eteryczne (pobudzają apetyt i wspomagają wydzielanie soków trawiennych).
Zawierają dużo witaminy PP, która bierze udział w przemianie białek, tłuszczów, węglowodanów, oraz utrzymuje w dobrym stanie nabłonek skóry, przewodu pokarmowego i układu nerwowego. Rozszerzając naczynia krwionośne, witamina ta usprawnia funkcjonowanie mózgu. Roślina zawiera sporo witaminy C uszczelniającej naczynia krwionośne i zapobiegającej przeziębieniom.
Kwiaty lipy przynoszą ulgę w niestrawności i nudnościach. Olejki eteryczne zwiększają przepływ żółci do dwunastnicy, tym samym zmniejszając prawdopodobieństwo powstawania kamieni żółciowych. Ułatwiają trawienie pokarmu i wydalanie niestrawionych resztek z organizmu.
Napar z kwiatów lipy działa relaksująco, pobudzając czynności niektórych narządów wewnętrznych i zmniejszając napięcie mięśni gładkich. Likwiduje napięcie i pomaga w pozbyciu się zmęczenia po długotrwałym wysiłku umysłowym.
Sposób użycia:
1 łyżeczkę suszonych kwiatów zalewamy wrzątkiem i przykrywamy do zapatrzenia na 5-10 minut. Odcedzamy i pijemy. 
Herbatka z suszu kwiatów lipy jest po prostu zdrowa i smaczna. W okresie przeziębień można ją pić nawet 3 razy dziennie.
Przy zapaleniu gardła lub przy anginie płuczemy gardło naparem z dodatkiem cytryny. 
Z naparu możemy robić okłady (mokry kompres) na oczy które pomogą przy zapaleniu spojówek i cieniach pod oczami.
Przemywanie naparem skóry łagodzi podrażnienia, pielęgnuje cerę, uelastycznia, zmniejsza łojotok i hamuje złuszczanie się naskórka.

Pokrzywa zwyczajna jest współcześnie stosowana w lecznictwie. Zawiera w sobie żelazo, kwas foliowy, mnóstwo witaminy C oraz mikroelementów, takich jak krzem, magnez, wapń, czy potas. Jest powszechnie używanym środkiem moczopędnym oraz wspomagającym usuwanie toksyn z organizmu. Przy regularnym stosowaniu zapobiega niedokrwistości, a także poprawia stan włosów, skóry, paznokci. Napar z liści łagodzi dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego, korzystnie też wpływa na trawienie. Również sałatka z młodych pędów to świetna kuracja wzmacniająca organizm.
 Od lewej: pokrzywa, stewia, mięta

Nagietek lekarski działa bakteriobójczo, wirusobójczo, odtruwająco, regenerująco, przeciwzapalnie i ochronnie na błony śluzowe przewodu pokarmowego. Zapobiega rakowaceniu czynnych wrzodów przewodu pokarmowego. Pobudza funkcje wątroby, pomaga w leczeniu wrzodów żołądka i dwunastnicy, niestrawności, zaburzeniach trawienia oraz wzmacnia siły obronne organizmu. Znajduje również zastosowanie przy wszelkich problemach kosmetycznych i zdrowotnych skóry.
Nagietek kwitnie od czerwca do przymrozków. Zbieramy kwiaty o mocnej, pomarańczowej barwie i wyskubujemy płatki. Suszymy cienką warstwą w przewiewnym, zacienionym miejscu.
 Od lewej: nagietek, aksamitka, rumianek
Herbatka z kwiatu nagietka
1 łyżeczkę kwiatu zalać szklanką wrzątku. Zaparzać pod przykryciem 15 minut. Pić 3 x dziennie przed jedzeniem po ½ szklanki w chorobach przewodu pokarmowego, zaburzeniach wydzielania żółci i przy kamicy żółciowej. Herbatka łagodzi również skurcze żołądka i jelit, napięcie przedmiesiączkowe i bóle w jej trakcie. Wzmacnia odporność, chroni przed przeziębieniem i grypą.
Nieco mocniejszy napar jest doskonały do płukania gardła przy anginie i bólu.
Syrop z nagietka na wzmocnienie
Płatki nagietka umieścić w słoiku, zasypać cukrem w proporcji 1:1, ugnieść drewnianą łyżką aż puszczą sok. Słoik zamknąć i odstawić w słoneczne miejsce na 3 tygodnie. Po tym czasie zlać syrop przez gazę starannie odciskając płatki.
W czasie infekcji, osłabienia organizmu przyjmować 5-6 łyżeczek dziennie. Poprawia odporność, dodaje sił, poprawia apetyt i trawienie.
Oliwka na skórę
Do słoika wsypać płatki kwiatu nagietka, zalać oliwą z oliwek tak by w całości je przykryła. Odstawić w słoneczne miejsce na 2 tygodnie. Przy chłodnej, deszczowej pogodzie 1-2 razy dziennie podgrzewać słoik w ciepłej wodzie. Po przecedzeniu oliwka jest gotowa. Nadaje się do pielęgnacji skóry niemowląt, masażu, likwiduje blizny, rozstępy, przebarwienia i łagodzi zmiany łuszczycowe
Odmładzająca maść nagietkowa
2 garście świeżych kwiatów i koszyczków nagietka wsypać do garnka, dodać 2 szklanki smalcu gęsiego ewentualnie wieprzowego, ogrzewać na bardzo małym ogniu ok. 1 godzinę. Odstawić na kilka godzin pod przykryciem do naciągnięcia. Następnie raz jeszcze podgrzać, przecedzić, przelać do słoika.
Nakładać na twarz i szyję wieczorem przed snem – silnie odżywia, regeneruje skórę i spłyca zmarszczki. Maść można stosować leczniczo przy żylakach, zmianach skórnych, stwardnieniach, szorstkich pękających dłoniach i piętach, grzybicy stóp. Przechowywać w lodówce.

Przetacznik czyści krew i wzmacnia odporność po antybiotykach, poprawia pamięćZbiera się go w czasie kwitnienia (od kwietnia), suszy w przewiewnym i zacienionym miejscu.
Jest rośliną wszechstronnie oczyszczającą. Wspomaga w oczyszczaniu krew, wątrobę i płuca. Działa korzystnie na umysł, procesy myślowe.  Przyspiesza przemianę materii, ma działanie moczopędne i napotne. Usuwa toksyny przez skórę, dzięki czemu chroni miąższ wątroby. Ma potwierdzone działanie m.in przeciwzapalne, przeciwbólowe, przeciwdrobnoustrojowe.
Napar:
Łyżeczkę ziela zalać szklanką wrzątku na kwadrans.
Pić 4 x dziennie po ½ szklanki.
Poprawia pamięć, przemianę materii i oczyszcza krew.
Odwar:
Łyżeczkę ziela zalać szklaną wody
Gotować 15 minut.
Pije 2-3 x dziennie po ½ szklanki
przy bólach brzucha, wzdęciach, odbijaniu, wrzodach żołądka i dwunastnicy.
Na oczyszczenie krwi
100 g ziela przetacznika oraz po 50 g mniszka i kopru włoskiego
3 łyżki mieszanki zalać trzema szklankami wody
Doprowadzić do wrzenia, zdjąć z ognia
Pozostawić pod przykryciem 15 minut i przecedzić do termosu.
Popijać ciepłe między posiłkami.
Mieszanka polecana jest przy miażdżycy, zwapnieniu tętnic, skłonności do zakrzepów.
Oczyszczenie wątroby
Wymieszać w równych ilościach: przetacznik, korzeń łopianu i korzeń mniszka.
Łyżkę mieszanki zalać szklanką wrzątku, parzyć 15 minut.
Pić po 1 szklance rano i wieczorem
Oczyszczenie po antybiotykach, ciężkich infekcjach, boreliozie
Wymieszać w równych ilościach:
przetacznik, kwiat nagietka i kurdybanek
3 łyżki mieszanki zalać trzema szklankami wody.
Zagotować, odstawić pod przykryciem 15 minut.
Popijać cały dzień między posiłkami.
Zaniki pamięci, zawroty głowy i oczyszczenie organizmu z toksyn
100 g ziela przetacznika oraz po 50 g ziela nawłoci i melisy
3 łyżki mieszanki zalać trzema szklankami wody,
Doprowadzić do wrzenia
Zdjąć z ognia, zostawić pod przykryciem 15 minut
Po przecedzeniu pić ciepłe między posiłkami.
Najsilniej działa w tej mieszance przetacznik kłosowy.
Zawroty głowy spowodowane stresem, nerwami 
Wymieszać w równych ilościach przetacznik i skrzyp polny.
Łyżkę mieszanki zalać wrzątkiem, parzyć 15 minut.
Pić 2 szklanki dziennie przez 2 tygodnie.
Chrypka, nieżyt oskrzeli, suchy kaszel
Wymieszać 50 g ziela przetacznika i 20 g korzenia pierwiosnka.
Łyżkę mieszanki zalać szklanką wody zimnej i ogrzać do wrzenia.
Gotować łagodnie 5 minut pod przykryciem.
Odstawić na 15 min i przecedzić.
Pić 3 łyżki co 2-3 godziny po jedzeniu lub między posiłkami.
Angina bez antybiotyku
Wziąć po:
10 g pączków sosny, ziela macierzanki, liści podbiału, korzenia arcydzięgla,
7 g owoców jarzębiny i dzikiej róży
5 g korzenia omanu, lukrecji, bzu czarnego i przetacznika.
Łyżkę mieszanki zalać szklanką wrzątku.
Parzyć 20 minut pod przykryciem.
Dosłodzić miodem pić 3 razy dziennie przed posiłkiem.
Egzema, świąd starczy
Wymieszać w równych częściach przetacznik z pokrzywą.
Łyżkę mieszanki zalać szklanką wrzątku, parzyć 15 minut.
Pić 2 razy dziennie po 3/4 szklanki
Naparem przemywać skórę.

Jasnota biała znajduje swoje największe zastosowanie w leczeniu chorób i dolegliwości kobiecych. 
Surowcem zielarskim są białe kwiaty. Zbierać należy je w słoneczne dni. Kwiaty zawierają flawonoidy, garbniki, śluzy, saponiny, glikozydy, cholinę, związki irydowe, olejki eteryczne, kwasy wielofenolowe.
Napar z kwiatów stosowany jest przy bolesnych i nadmiernie obfitych miesiączkach - zmniejsza krwawienia, łagodzi bóle. Leczy także upławy oraz stany zapalne narządów płciowych. 
Jasnota biała ma również działanie przeciwzapalne, wykrztuśne, moczopędne i słabo ściągające. Stosuje się ją także wewnętrznie w leczeniu stanów zapalnych przewodu pokarmowego, dróg oddechowych i dróg moczowych.
Zewnętrzne stosuje się ją przy oparzeniach, trudno gojących się ranach i chorobach skórnych oraz do płukania jamy ustnej.
 Od lewej: koper włoski, arcydzięgiel, jasnota biała

Lawenda. Surowcem zielarskim są kwiaty i pozyskiwany z lawendy olejek. 
  Lawenda i stokrotki
Wpływa pobudzająco na krążenie, umacnia system nerwowy, działa przeciwbólowo, rozkurczowo, uspokajająco, wiatropędnie, bakteriostatycznie i żółciopędnie.
Napar zalecany jest w zaburzeniach trawienia, bólach głowy, migrenie i bezsenności. Działa antyreumatycznie i znieczulająco. Dobrze wpływa na pracę wątroby, poprawia pracę jelit, zwiększa wydzielanie soków trawiennych, zatrzymuje rozwój flory bakteryjnej i wycisza pracę serca. Łagodzi niestrawność, kolkę, wspomaga uwalnianie wzdęć i gazów. 
Lawendowe kąpiele lub okłady działają przeciwbólowo, przyspieszają regenerację naskórka i działają przeciwtrądzikowo. Pomaga w leczeniu oparzeń i owrzodzeń. Przynosi ulgę po ukąszeniach owadów, wspomaga leczenie świerzbu i wszy głowowej. 
W aromaterapii olejek lawendowy uważa się za jeden z najbardziej wartościowych olejków eterycznych. Inhalacje pomagają przy przeziębieniach. Doustnie działa kojąco na układ pokarmowy. Nacieranie olejkiem bolących mięśni złagodzi ból. 
Lawendę znajdziemy też w kosmetykach a w kuchni stosowana jest jako herbata, syrop lub składnik przypraw.
Często stosuje się lawendowy susz jako zapach do szafy - odstrasza mole, mszyce i pięknie pachnie.
Lawendy nie należy jednak nadużywać. U niektórych osób może wystąpić uczulenie. Należy też ograniczać stosowanie lawendy przy ostrych zapaleniach żołądka, jelit, wyrostka robaczkowego, chorobie wrzodowej, w krwawieniach przewodu pokarmowego oraz przy chorobach nerek i wątroby. Nie zaleca się stosowania przez kobiety we wczesnej ciąży i u kobiet karmiących.

Kocimiętka. Surowcem zielarskim są liście. Roślina stosowana jest w stanach przeziębienia i grypy, dział napotnie i przeciwgorączkowo. Działa przeciwskurczowo i wiatropędnie, pomocna jest przy schorzeniach nerek i wątroby a także w kolce jelitowej. Reguluje pracę żołądka. Działa żółciopędnie bakteriostatycznie, pobudza trawienie a także reguluje menstruację. Olejki eteryczne mają działanie relaksujące, uspokajające i nasenne. Zmniejszają napięcie nerwowe i związane z nimi bóle głowy. 
Napar stosuje się jako środek uspokajający przy bezsenności, pobudzeniu ruchowym, nerwicach, palpitacji serca i lękach. Stosowany zewnętrznie do płukania głowy - łagodzi podrażnienia skóry.
Nalewka z kocimiętki łagodzi dolegliwości żołądkowe, uspokaja i działa łagodząco w stanach napięcia nerwowego i bólach głowy. 
Herbata z kocimiętki cytrynowej łagodzi ból głowy, redukuje stres, pomaga na bezsenność, działa napotnie, relaksująco, obniża gorączkę i sprzyja w leczeniu kaca

Napar z kocimiętki
2 łyżeczki suszu zalać wrzątkiem. Przykryć.
Po 15 minutach napar jest gotowy.

Nalewka z kocimiętki
0,5 litra czystej wódki
100 g suszu kocimiętki
Ziele zalewamy alkoholem i stawiamy w ciemnym miejscu na 2 tygodnie. Codziennie należy wstrząsnąć butelką. Po 2 tygodniach odcedzamy i dodajemy 2 szklanki wody.
Powstałą nalewkę przechowywujemy w lodówce w ciemnej butelce.
Dla kuracji pije się 2 do 3 razy dziennie po 2-4 ml.

Geranium, Anginowiec, Anginka, Cytrynka 
   - zielona wróżka
Liście geranium zawierają olejki eteryczne o właściwościach przeciwbakteryjnych i przeciwwirusowych. Są pomocne w bólu uszu i reumatyzmie, łagodzą kaszel oraz obniżają ciśnienie krwi. Olejki zawarte w geranium mają działanie antydepresyjne i uspokajające, łagodzą nerwicę i stany lękowe. Anginki stosuje się w chorobach układu oddechowego tj. katar, grypa, kaszel, przeziębienie, i zapalenie zatok oraz używa się go do leczenia chorób skóry – trądziku, opryszczki, łupieżu i cellulitis. Warto wykonywać okłady z liści w przypadku bóli reumatoidalnych. Wdychanie olejku przed snem działa nasennie. W przypadku chorób układu oddechowego, kataru, zatkanego nosa warto wycisnąć olejki eteryczne z liści na chusteczkę i przykładać często do nosa. Ze względu na łagodzące działanie na skórę, geranium można dodawać do kąpieli, uprzednio krojąc listki, zalewając je wrzątkiem i trzymając przez kilka minut pod przykryciem. Świeże listki nadają się jako dodatek do potraw, sosów, dżemów i słodkiego pieczywa. Można dodawać je też do herbat jak i kandyzować, wykorzystując je później do dekoracji ciast i deserów. Dodatkowo suszone liście geranium można wykorzystać wkładając je do materiałowych saszetek i trzymać w szafach lub przy oknach: jej zapach działa odstraszająco na mole i komary.
Leczniczy napar z liści geranium
Trzy świeże liście anginki (lub łyżeczkę suszonych) i ew. kilka goździków lub kawałek cynamonu zalej szklanką gorącej (nie wrzącej!) wody. Parz pod przykryciem ok. 10 minut.
Na zapalenie gardła i krtani, katar i przeziębienie  - pij 2 - 3 szklanki naparu dziennie przez ok. tydzień
Na obniżony nastrój, stany lękowe, napięcie nerwowe i problemy z zasypianiem - ok. 2 szklanki naparu dziennie
Na wysokie ciśnienie od 1 do 2 szklanki naparu dziennie
Na bóle zębów, ból gardła i nieświeży oddech - płucz naparem jamę ustną.

Rzepik 
 Od lewej: rzepik, lipa 
wzmacnia błonę śluzową jamy ustnej i gardła przy awitaminozach, goi rany, łuszczycę, półpasiec, rozpędza i powoduje rozejście się wrzodu, ma właściwości ściągające, przeciwbakteryjne, przeciwzapalne, ściągające i odkażające, działa moczopędnie, przeciwcukrzycowo, przeciwkrwawieniowo, przeciwbiegunkowo, hamuje nadmierny rozwój flory bakteryjnej w jelitach, zapobiega nadmiernemu złuszczaniu, żołądka i jelit, reguluje przemianę materii.

Wrotycz. 
 
Roślina o właściwościach leczniczych ale zarazem trujących dlatego należy z nią bardzo uważać.
Surowcem zielarskim są kwiaty i zielone części rośliny. Wrotycz zawiera olejki eteryczne, flawonoidy, garbniki, gorycze (β-tujon, izotujon), kwasy organiczne, monoterpenoidy oraz dużą zawartość potasu. 
Roślina ma działanie przeciwwirusowe, przeciwgrzybiczne, przeciwzapalne i przeciwbólowe. Doskonale sprawdza się w przypadku zatruć i dolegliwości żołądkowych - pobudza błonę śluzową żołądka do wydzielania śluzu. Pobudza apetyt i reguluje trawienie. Leczy niestrawność, biegunki, zwalcza kolki. Stosowana jest w zaburzeniach żołądkowych oraz w walce z pasożytami układu pokarmowego: owsicy i glistnicy. Liwiduje bóle głowy i zatok. Wrotycz można stosować w celu wyciszenia organizmu. Pomaga w walce z depresją, stanami lękowymi i wyczerpaniem nerwowym. Ułatwia zasypianie. Wspomaga leczenie alergii. Reguluje i znosi bóle miesiączkowe. Sprawdza się w leczeniu przeziębień, działa napotnie i przeciwgorączkowo. Wspomaga leczenie artretyzmu i reumatoidalnego zapalenia stawów. Pobudza krążenie, i pracę serca, usuwa obrzęki, łagodzi objawy zapalenia woreczka żółciowego.
Zewnętrznie wrotycz pomaga przy bólach reumatycznych, stosuje się go na rany, wszy oraz świerzbowce. Pomocny jest w walce z wirusem opryszczki, owrzodzeniami i trądzikiem. 
Specyficzny zapach, jaki wydziela wrotycz, sprawia, że w pobliżu miejsca gdzie rośnie odstrasza muchy, komary, mrówki, mszyce, a także mole i kleszcze.
Uwaga. Tujon zawarty w tej roślinie ma negatywny wpływ na układ nerwowy człowieka,  to neurotoksyna, która blokuje receptory odpowiedzialne za przechodzenie organizmu w stan spoczynku co może powodować konwulsje, drżenie mięśniowe, stany napięcia i pobudzenie.
Nie zaleca się więc stosowania wrotyczu jako samodzielnego składnika z uwagi na zagrożenie zatrucia. Wg tych przepisów może być stosowany jedynie zewnętrznie lub jako składnik mieszanek ziół.
Mimo tych zakazów i ostrzeżeń wiele osób sięga po tę roślinę. Stosowany ostrożnie nie powinien zaszkodzić. Wczesne objawy zatrucia to zawroty głowy, wymioty, biegunka, pocenie się, zaczerwienienia twarzy.
Napar z kwiatów: 
dwie łyżki kwiatów zalać 2 szklankami wrzątku, przykryć, odczekać 30 minut. Pijemy do 4 razy dziennie w małej ilości około 125 ml.
Nalewka do nacierania:
szklankę ziela wrotyczu zalewamy 250 ml alkoholu 40-70%, pozostawić na tydzień w ciemnym miejscu. Przefiltrować. Stosować na bolące stawy i mięśnie oraz jako okłady.
Nalewka
1 szklanka suszonego ziela wrotyczu (może być też świeże, zmielone) Suszone lub świeże ziele wrotyczu zalewamy wysokoprocentowym alkoholem. Zamkniętą w szczelnym naczyniu mieszankę, macerujemy przez 7 dni, w ciemnym miejscu. Warto codziennie potrząsnąć naczyniem. Po wyznaczonym czasie, całość dokładnie filtrujemy i zamykamy w czystej buteleczce.
Do stosowania wewnętrznego – 10 ml nalewki wrotyczowej rozcieńczamy w 100 ml wody – pijemy 2-3 razy dziennie. Jako płukankę (np. do płukania jamy ustnej) – 1 łyżkę nalewki rozcieńczamy w 1/2 szklanki wody. Nierozcieńczoną nalewkę stosujemy na zmiany skórne. Może posłużyć nam również jako wcierka na bolące stawy i mięśnie.
Nafta z wrotyczem:
pół szklanki ziela wsypać do słoja, zalać niepełną szklanką nafty, odstawić na tydzień, przefiltrować. Stosować na skórę i włosy.
Ocet z wrotyczu:
Proporcja 1 do 5 czyli 1 część wrotyczu, 5 części octu 5%. Wszystko zamykamy w słoiku i przechowujemy w ciemnym miejscu przez minimum 7 dni. Rozcieńczony (10 ml rozcieńczamy w 100 ml wody) pijemy 2-3 razy dziennie w zaburzeniach trawienia, złym funkcjonowaniu jelit, wzdęciach, zapaleniu żołądka i jelit, kandydozie.
50 ml tego nierozcieńczonego octu zabija pasożyty (owsiki, glisdy, tasiemce).

Koniczyna czerwona łąkowa. 

Występuje w każdym regionie w Polsce. Ma sporo właściwości i warto po nią sięgać. W ziołolecznictwie używa się ziela i kwiatów które zawierają flawonoidy, olejki eteryczne, garbniki, witaminy C i E, kwasy fenolowe, magnez, barwniki antocyjanowe, żelazo, potas, karoten. Jest doskonała w leczeniu i łagodzeniu objawów menopauzy, obniża ilość uderzeń gorąca, łagodzi zaburzenia snu i niepokój,nadmierne pocenie, zmniejszone libido i może być stosowana zamiast terapii hormonalnej. Koniczyna czerwona wspomaga układ pokarmowy, reguluje apetyt, trawienie i wypróżnianie. Wykazuje działanie przeciwświądowe, moczopędne i przeciwzapalne. Polecana w chorobach dróg oddechowych. Dobrze wpływa na układ krwionośny, obniża ciśnienie krwi, zmniejsza poziom cholesterolu wzmacnia naczynia krwionośne. Ma działanie antyoksydacyjne, przeciwzapalne, przeciwgrzybicze i przeciwbakteryjne. Wspiera układ nerwowy, działa antydepresyjnie, uspokajająco i przeciwbólowo. Pomaga w leczeniu osteoporozy. Koniczyna przyjmowana wewnętrznie reguluje gospodarkę hormonalną co korzystnie wpływa na zmiany skórne np.trądzik czy łojotok a przemywanie skóry naparem działa przeciwzapalnie i łagodząco. Zapobiega wypadaniu włosów o podłożu androgenicznym. Okłady z naparu polecane są do łagodzenia bóli reumatycznych, świądu, oparzeń. 
Skutkiem ubocznym stosowania lub przedawkowania mogą być bóle głowy, zaburzenia krwawień menstruacyjnych, zaburzenia układu pokarmowego, bolesność piersi. Czerwonej koniczyny nie powinny stosować kobiety w ciąży i matki karmiące.
Napar z kwiatów koniczyny czerwonej:
łyżkę kwiatów zalać szklanką wrzątku, zaparzać 15-20 minut, pić 3-4 razy dziennie podczas kuracji. Głównym jego zastosowaniem są nieżyty górnych dróg oddechowych i zaburzenia pokarmowe.
Odwar z ziela koniczyny:
łyżkę ziela zalać szklanką wrzątku, gotować pod przykryciem około 15 minut, odstawić do wystudzenia. Wspomaga leczenie nieżytów górnych dróg oddechowych, problemy z zaparciami albo zaburzenia pokarmowe. Odwar z ziela koniczyny pije się 3 razy dziennie po pół szklanki przed jedzeniem. Można też wykorzystać jako płukankę do jamy ustnej i gardła lub jako okłady na skórę, oparzenia i stłuczenia.
Nalewka z kwiatów koniczyny:
0,5 litra czystej, 40% wódki i 100g suszonych kwiatów koniczyny łąkowej. Kwiaty zalewamy wódką i odstawiamy do ciemnego pomieszczenia na 2 tygodnie, codziennie wstrząsamy nalewką. Po dwóch tygodniach zioła odcedzamy i wyciskamy, rozcieńczamy dwoma szklankami przegotowanej wody i w ciemnej butelce wstawiamy do lodówki. Przy dolegliwościach trawiennych, zapaleniu gardła bądź jamy ustnej nalewkę pije się po 2-6 ml (mała łyżeczka) trzy razy dziennie. Nalewka z koniczyny działa także tonizująco i uspokajająco.

Chaber bławatek. 
  
Roślina ceniona w zielarstwie z powodu zawartości flawonoidów, garbników roślinnych, soli mineralnych oraz kwasów organicznych. Ma właściwości moczopędne, antybakteryjne, żółciopędne, przeciwgrzybiczne i przeciwzapalne. Surowcem zielarskim są kwiaty chabra. Można spotkać je w kolorach niebieskim (najczęściej) ale także różowym, czerwonym lub białym. Kwitnie od czerwca do września. 
Glikozydy antocyjanowe wspomagają układ moczowy - pomagają zwalczać zapalenie pęcherza, pomocne są przy chorobach nerek. Działanie przeciwzapalne i przeciwbakteryjne pomaga zwalczać infekcje w obrębie jamy ustnej takie jak np. zapalenie gardła, grzybica jamy ustnej czy zapalenie błony śluzowej.
Chaber bławatek znalazł zastosowanie także w kosmetyce. Działa antybakteryjnie i przeciwzapalnie na skórę. Sprawdza się przy pielęgnacji skóry tłustej i mieszanej, skłonnej do zmian trądzikowych.
Płukanki z chabra świetnie się sprawdzą w przypadku problemów ze skórą głowy takich jak grzybica skóry głowy, łojotokowe zapalenie skóry głowy lub łupież.
Napar z kwiatów rozjaśnia cienie pod oczami, łagodzi podrażnienia i zaczerwienienie wokół oczu.
Suszone kwiaty można dodać do swojej ulubionej herbaty.
Napar z kwiatów zalewamy wrzątkiem i przykrywamy na 15 minut. 

Glistnik jaskółcze ziele. 
 
Zawiera takie alkaloidy jak: chelidonina, chelerytryna, koptyzyna i sangwinaryna, które mają właściwości przeciwnowotworowe.
Sok z glistnika ma właściwości wiruso- i bakteriobójcze i jest wykorzystywany w leczeniu kurzajek i innych brodawek.
Napar z młodych liści działa żółciopędnie i reguluje czynności przewodu pokarmowego. Łagodzi bóle brzucha, problemy z trawieniem oraz bóle miesiączkowe. 
Z badań wynika także, że wyciągi alkoholowe z tego zioła wykazują aktywność przeciwnowotworową.
Wskazania: kolka żółciowa, wątrobowa, jelitowa, żołądkowa, moczowodowa, nerkowa; bóle trzustki, kamica żółciowa i moczowa, zastoje żółci, zapalenie wątroby i pęcherzyka żółciowego, niedostateczne wydzielanie żółci, niewydolność wątroby, po wycięciu pęcherzyka żółciowego, zapalenie trzustki, nowotwory, choroba wrzodowa, bolesna biegunka, zapalenie żołądka, skurcze odźwiernika, zaparcia, parcie na kał i mocz, skąpomocz, obrzęki, zapalenie nerek, dróg moczowych i przydatków, bolesne oddawanie kału i moczu, bóle nerek, skurcze oskrzeli - utrudnione oddychanie, astma, zadyszka, niemożność złapania tchu, dusznica bolesna, kaszel bolesny, skurcze mięśni i naczyń w kończynach - jednocześnie zażywać Dolomit, kłucie w sercu, niedotlenienie mięśnia sercowego, nerwica i kołatanie serca, bezsenność, spięcie, zdenerwowanie, lęk, stres, wewnętrzny niepokój, nerwica żołądka i jelit, zmęczenie, osłabienie, złe samopoczucie, zaburzenia miesiączkowania i hormonalne, okres po- i przekwitania i choroby z nim związane, bóle miesiączkowe, otyłość, choroby skórne, gruźlica (glistnik zabija pałeczki), choroby alergiczne i zakaźne, reumatyzm, zapalenie płuc, choroby narządów płciowych (stany zapalne jąder, jajników), stan przedmiesiączkowy, zaburzenia trawienia, niestrawność.
Przeciwwskazania: ciąża, zaćma, jaskra, zażywanie leków w skład których wchodzi atropina i jej podobne.
Jaskółcze ziele należy stosować bardzo ostrożnie. Zatarcie oczu sokiem z łodygi może być przyczyną poważnych dolegliwości. Nadmierne stosowanie naparu może powodować biegunki i problemy z przewodem pokarmowym.
Ziele zbierać przed lub w czasie kwitnienia - najlepiej w maju i w czerwcu. Pozyskane w sierpniu i we wrześniu jest mało wartościowe i często żółknie podczas suszenia. Można suszyć zawieszone na sznurkach w przewietrzanym pomieszczeniu. lub w otwartym piekarniku ogrzanym do temp. 60 stopni C. Dobrze wysuszone ziele kruszy się, a łodygi łamią się z trzaskiem; posiada miły, charakterystyczny zapach i jasno-zielony kolor.
Mieszanka przeciwalergiczna i uspokajająca.
Ziele glistnika – 1 łyżka
Ziele melisy – 1 łyżka
Ziele serdecznika – 1 łyżka
Kwiat rumianku – 1 łyżka
Wymieszać. 2 łyżki mieszanki zalać 2 szkl. wrzącej wody; odstawić na 20 minut; przecedzić. Pić 3-4 razy dz. po 150 ml; dzieci ważące 25-30 kg – 53 ml, 35-40 kg – 75 ml, 45-50 kg – 107 ml, 3-4 razy dziennie.
Wskazania: alergiczne choroby skóry i ogólne (np. polekowe), podniecenie nerwowe, lęk, bezsenność, nerwice, skurcze mięśni gładkich, zaburzenia trawienne, złe samopoczucie, wewnętrzny niepokój, stres.
Napar: 1 łyżkę ziela zalać 2 szkl. wrzącej wody; odstawić na 30 minut; przecedzić. Pić 3-4 razy dz. po 100 ml (max 150 ml); dzieci powyżej 7 r. ż. – zgodnie z wagą ciała: 25-30 kg – 35 ml, 35-40 kg -50 ml, 45-50 kg – 64 ml, 3-4 razy dz.
Wywar: 1 łyżkę ziela zalać 2 szkl. wody; gotować 5 minut; odstawić na 20 minut; przecedzić. Dawkować jak napar.

Ślaz dziki (malwa dzika). To bardzo wartościowa roślina. Zawiera w swoim składzie cenny śluz (im ciemniejszy kwiat tym go więcej). Bogata jest również w inne składniki: glikozyd antocyjanowy nazwany malwiną, peonidyny i delfinidyny, kwasy organiczne (szczególnie uronowe), witaminy, sole mineralne, flawonoidy (kemferol, kwercetynę, mirycetynę), alkohole cukrowe, fitoestrogeny flawonowe, cukry, garbniki, fenolokwasy, pektyny, żywice.
Surowcem zielarskim są kwiaty ale także liście i łodygi rośliny.
Ma działanie przeciwzapalne, zapobiegające podrażnieniom, zmiękczające, pomaga w wytwarzaniu ochronnych śluzów. Sprawdza się w leczeniu nieżytu dróg moczowych, w zaparciach, biegunkach, zaburzeniu trawienia, chorobie wrzodowej żołądka, w nieżytach dróg oddechowych, trudności w odksztuszaniu. Polecana jest także na rany i wrzody, do płukania jamy ustnej i gardła.
W sprzedaży spotkamy go głównie w mieszankach ziołowych.
Napar lub odwar ze ślazu dzikiego stosowany jest przy grypie, anginie, przeziębieniu, zapaleniu oskrzeli, w stanach zapalnych błon śluzowych żołądka i jelit, owrzodzeniach tych organów, w zaparciach u osób otyłych oraz po zatruciu środkami żrącymi.
Napar
2 łyżki kwiatów lub ziela zalewamy szklanką wrzątku. Odstawić na pół godziny i przecedzić. Napar pijemy do 6 razy na dobę po 100 ml.
Odwar
4 łyżki ziół zalać 200 ml wody, gotować około 10 minut, odstawić i przecedzić.

Poziewnik. Surowcem zielarskim jest ziele, które zawiera garbniki, flawonoidy, irydoidy, saponiny, gorycze, kwas salicylowy i kawowy, sole mineralne. Poziewnik jest doskonalym źródłem krzemionki która wchłania się w przewodzie pokarmowym, gromadzi w różnych tkankach i korzystnie wpływa na organizm. Krzemionka niezbędna jest do prawidłowego funkcjonowania stawów, naczyń krwionośnych, skóry i włosów. To zapotrzebowanie rośnie z wiekiem: im człowiek starszy tym bardziej jej potrzebuje.
Poziewnik ma działanie moczopędne, wspomaga usuwanie złogów z nerek i dróg moczowych, przeciwzapalne, antyoksydacyjne. Korzystnie wpływa na stany zapalne dróg oddechowych, reguluje ciśnienie, łagodzi migreny. Pozytywnie wpływa na trawienie, zwiększa wydzielanie żółci i pobudza pracę jelit.
Napary z poziewnika stanowią środek przeciwbólowy w migrenach i łagodzą objawy reumatyzmu, ułatwiają zasypianie.
Górne części pędów zbiera się w okresie zakwitania i suszy w zaciemnieniu.
Ocet z poziewnika
2 szklanki ziela zalać dwiema szklankami octu 3% (może być np jabłkowy). Zagotować, odcedzić. Rozcieńczony (1 łyżka na litr) można stosować do płukania włosów i skóry głowy przy przetłuszczajacych się włosach.
Napar
1 łyżkę suchego ziela zalać 1 szklanką wrzącej wody, przykryć i parzyć 15 minut. Pić 2 szklanki dziennie.

Orzech laskowy. Jest wysokokaloryczny ale tłuszcz zawarty w orzechach przyspiesza procesy spalania tłuszczu w organizmie. Zwierają one w swoim składzie mnóstwo wartościowych składników: witaminę E, A, C, K, witaminy z grupy B, kwas foliowy, ryboflaminę, niacynę a także potas, magnez, fosfor, cynk, wapń oraz kwasy tłuszczowe i błonnik.
Witamina E ma korzystny wpływ na układ rozrodczy. Wpływa na potencję i płodność. Witaminy z grupy B oraz magnez odpowiedzialne są za działanie układu nerwowego. Warto jeść orzechy w okresie wzmożonego stresu lub zmęczenia i napięcia nerwowego. Wspomagają poprawę pamięci i sprawne myślenie. Orzechy mają indeks glikemiczny 15, obniżają poziom glukozy we krwi. Obniżają również poziom cholesterolu we krwi. Korzystnie wpływają na układ sercowo-naczyniowy. Zapobiegają miażdżycy i zakrzepom. Nalewka z orzechów laskowych wzmocni układ nerwowy i pomoże w problemach żołądkowych.

Nalewka z orzechów laskowych
50 dag młodych orzechów laskowych(pokroić)
1 litr spirytusu
35-40 dag cukru
Pół litra wody
Kilka goździków
Kawałek cynamonu
Spirytus, pokrojone orzechy, goździki i cynamon umieszczamy w słoju, zamykamy, owijamy ciemnym papierem i trzymamy w temperaturze pokojowej od 5 dni do 4 tygodni. Nie dłużej bo nalewka będzie gorzka.
Po tym czasie nalewkę przecedzamy, z wody i cukru gotujemy syrop, łączymy i zamykamy w butelkach na 4-6 miesięcy.
Leszczyna jest zalecana wewnętrznie do leczenia żylaków (w tym i żylaków odbytu) oraz zaburzeń krążenia. Ten sam odwar w użyciu zewnętrznym można stosować do okładów i przymoczek na ropiejące zranienia, owrzodzenia, krosty i wypryski. Wreszcie nasiadówki w tym samym odwarze przynoszą ulgę w przypadku hemoroidów.
Z liści przyrządza się odwar (1 łyżeczkę rozdrobnionego suszu zalać 1 szklanką wody i gotować pod przykryciem przez 3-5 minut, następnie odcedzić i w razie potrzeby pić 2-3 razy dziennie po 1/2 szklanki).

Chrzan. To naturalny antybiotyk - zawiera w składzie benzyloizotiocyjanian (łagodna forma naturalnego antybiotyku).
Roślina jest bogata w witaminy A, B, C, E, K a także magnez, potas, żelazo, wapń, kwas askorbinowy i związki siarki.
W korzeniu chrzanu zawarty jest glikozyd siarkowy synigryna, który ulega rozpadowi do olejku gorczycznego - on nadaje tej przyprawie jej ostry i piekący smak.
Roślina znana od bardzo dawna - dużych liści używano do zabezpieczenia żywności przed zepsuciem czy jako podkładek pod świeżo pieczony chleb. Tartym korzeniem chrzanu konserwowano mięso i dodawano go do potraw.
Chrzan jest silnie bakteriobójczy i grzybobójczy, wspiera układ immunologiczny człowieka, pobudza apetyt a także rozgrzewa ciało, podnosi ciśnienie krwi. Zalecany na przeziębienie, ma działanie wykrztuśne, udrażnia zatoki.
Działa także antynowotworowo.
Sok z chrzanu pomaga przy infekcjach dróg moczowych, pomaga usunąć toksyny.
Okłady z chrzanowej miazgi łagodzą bóle i skurcze mięśni a także bóle reumatyczne. Okłady ze świeżych liści chrzanu są zdaniem naturoterapeutów skuteczne w przypadku migren.
Należy zachować umiar w stosowaniu chrzanu a szczególnie nie powinny go nadużywać osoby z chorą tarczycą, schorzeniami układu pokarmowego oraz chorobami nerek.
Starty na drobno chrzan stosuje się do przemywania twarzy w celu redukcji przebarwień i piegów. Wybiela skórę i sprawia, że staje się gładsza i delikatniejsza.
Najcenniejsze korzenie chrzanu to te mniejsze. W nich kumuluje się więcej cennych wartości odżywczych.

Babka zwyczajna nazywana także babką większą lub szerokolistną, jest bliskim krewniakiem babki lancetowatej. 
Stosowana jest przede wszystkim do leczenia chorób związanych z układem oddechowym, szczególnie w przypadku zalegania flegmy w płucach, krztuśca, astmy oskrzelowej, a nawet w zapaleniu płuc. Jak żadne inne zioło oczyszcza krew, płuca i żołądek, dlatego jest cennym środkiem dla osób cierpiących na anemię lub mających zanieczyszczoną krew, słabe płuca czy nerki, bladość skóry, egzemę czy opryszczkę. Świeże liście babki zwyczajnej lub sok z tych liści stosuje się na miejsca ukąszeń owadów i otarć skóry. 

Zaparzanie
Jedną czubatą łyżeczkę liści babki wrzuć do 1/4 litra wrzątku i zaparzaj przez krótki czas.Taka herbata może przynieść ulgę wielu osobom cierpiącym na astmę oskrzelową. Jest ona również zalecana w przypadku chorób wątroby i pęcherza.
Mieszanka herbat
Zmieszaj w równych proporcjach babkę zwyczajną i tymianek, i łyżeczkę takiej mieszanki zalej 1/4 litra wrzątku. Do stosowania w przypadku zapalenia oskrzeli lub płuc oraz astmy oskrzelowej. W ciężkich stanach taką herbatę przyrządza się świeżą 4 do 5 razy dziennie i popija tak gorącą, jak to możliwe.
Syrop z babki
Syrop oczyszcza krew z zanieczyszczeń. Przez 3 tygodnie należy przyjmować go po 1 łyżce (dzieci po 1 łyżeczce) przed każdym posiłkiem.
Dwie duże garści umytych liści wrzucamy do garnuszka. Dodaj do nich wody, aby się nie przypaliły, 300 g brązowego cukru i 250 g miodu. Mieszaj bez przerwy dopóki mikstura nie stanie się gęsta i przelej do butelki. Przechowuj w lodówce.
Syrop z babki lancetowatej jest naturalnym lekarstwem na ból gardła, dychawicę płuc, kaszel, choroby jamy ustnej i przewodu pokarmowego. Ma działanie przeciwzapalne i wykrztuśne. Regularne stosowanie syropu z babki lancetowatej przyniesie ulgę w chorobach dróg oddechowych.
Składniki:
100 g świeżych liści babki lancetowatej;
100 ml przegotowanej, letniej wody;
100 g cukru;
50 ml czystej wódki.
Liście babki lancetowatej drobno pokrój i zmiel w maszynce do mielenia mięsa. Przełóż je do głębokiej misy, dodaj do nich 100 ml przegotowanej, letniej wody i dokładnie wymieszaj (do momentu aż powstanie papka). Tak otrzymaną papkę dokładnie przecedź przez gazę (czynność tę wykonuj nad garnkiem, w którym znajdzie się sok). Do naczynia z wyciśniętym sokiem dodaj 100 g cukru i gotuj chwilę, ale nie dopuść do wrzenia. Dodaj 50 ml wódki, dokładnie wymieszaj i tak powstały napój porozlewaj do słoików. Lekarstwo przechowuj w temperaturze pokojowej nie dłużej niż rok. 

Ze względu na silne właściwości antyoksydacyjne, antybakteryjne, przeciwnowotworowe i przeciwzapalne, oregano ma wiele korzyści zdrowotnych. Jest bogate w witaminy A, C, E i K, błonnik, wapń , niacynę, mangan, magnez, żelazo, karotenoidy, luteinę, zeaksantynę i kryptoksantynę.
Może pomóc organizmowi w detoksykacji, a zatem jest korzystne w leczeniu wielu schorzeń.
Można podawać je na wiele sposobów, aby uzyskać korzystne efekty. Można używać świeżych lub suszonych liści, a także w postaci oleju.
Herbatę można przygotować ze świeżych lub suszonych liści. Około 1 łyżeczki (od 5 do 10 gramów) należy zanurzyć w szklance gorącej wody przez 5 minut. Zalecana dawka tej herbaty to 3 szklanki dziennie.
Ponadto olej z oregano może być stosowany miejscowo do leczenia infekcji bakteryjnych i grzybicznych. Olej musi być rozcieńczony przed zastosowaniem i może być stosowany dwa razy dziennie.

Zioła na zapalenie pęcherza moczowego
Pokrzywa zapaleniu pęcherza moczowego wykazuje działanie moczopędne, przeciwbakteryjne i przeciwzapalne.
Napar: 2 łyżki liści pokrzywy zalać 150 ml gorącej wody, parzyć pod przykryciem 10 minut. Napar pić 3 dziennie po 50 ml.

Napar ziołowy w zapaleniu pęcherza moczowego: 1 łyżkę ziela skrzypu zalać szklanką wrzącej wody, odstawić na 15 minut. Napar przecedzić, pić do 3 razy dziennie.
Korzeń lubczyku posiada działanie moczopędne. Napar przygotować z 1- 2 łyżeczek korzenia lubczyku, zalać wrzącą szklanką wody i zaparzać przez 10-15 minut. Napar można pić 1-3 razy dziennie.
Nawłoć pospolita jest jednym z najsilniej działających moczopędnie ziół. Wykazuje również działanie przeciwbakteryjne, antyseptyczne i przeciwzapalne. Skutecznie stosowana w zapaleniu pęcherza moczowego, zapaleniu kłębuszków i miedniczek nerkowych. Napar wykonać zalewając 1-2 łyżeczki szklanką gorącej wody. Napar spożywać 1-3 dziennie.

 Od lewej: kwiat czarnego bzu, złocień maruna
Kwiaty czarnego bzu - działa wykrztuśnie, rozrzedza katar, działa napotnie, ma działanie antywirusowe, wzmacnia błony śluzowe dróg oddechowych, wzmacnia odporność, działa moczopędnie, wzmacnia naczynia włosowate, stabilizuje krwiobieg, uśmierza ból głowy,
chłodzi, działa oczyszczająco, przyspiesza przemianę materii.
Herbata: (1 łyżeczkę) herbaty zalać przegotowaną wodą. Parzyć 10-15 minut pod przykryciem. Pić 1-2 razy dziennie.
Odwar z kwiatów czarnego bzu: łyżkę kwiatów czarnego bzu zalej szklanką zimnej wody, doprowadź do wrzenia i gotuj na małym ogniu przez 5 minut. Odstaw na 15 minut, przecedź. Pij 2-3 razy dziennie po 1/3 szklanki jako środek napotny, przeciwgorączkowy i moczopędny.
Syrop z kwiatów bzu czarnego: kwiaty z 20-40 baldachów zalewamy syropem otrzymanym przez zagotowanie 1 kg cukru z 1 litrem wody i plastrami cytryny. Pozostawiamy na 2 dni, mieszając raz dziennie po czym filtrujemy i zagotowujemy sok przed przelaniem do wyparzonych butelek.

Robinia akacjowa, potocznie zwana akacją ma działanie moczopędne, rozkurczowe na mięśnie gładkie układu moczowego i pokarmowego, uszczelniające i wzmacniające naczynia krwionośne, przeciw agregacyjne, rozszerzające naczynia, poprawiające krążenie krwi, wzmagające wydalanie szkodliwych produktów przemiany materii, chlorku sodu i kwasu moczowego, surowiec w postaci mocnych naparów i nalewki może obniżać ciśnienie krwi i działać uspokajająco na układ nerwowy wegetatywny i ośrodkowy, zewnętrznie stany zapalne spojówek i naczyniówki, przemęczenie oczu – okłady z naparu, do okładów i przemywania skóry podrażnionej, uszkodzonej zabiegami kosmetycznymi, suchej i skłonnej do trądziku różowatego.
Napar - 1 łyżka rozdrobnionych kwiatów lub liści na 1 szklankę wrzącej wody; parzyć zawsze pod przykryciem. Po 20 minutach przecedzić. Pić 2 razy dziennie po 1 szkl. naparu. Taki też napar można stosować zewnętrznie. Warto dodać miodu akacjowego.
Kąpiel relaksacyjna - 2-3 duże garście suszonych kwiatów akacji, garść liści lub ziela melisy lekarskiej, garść kwiatów lawendy. Zalać tę mieszankę w emaliowanym garnku 2 litrami wody i gotować pod przykryciem na słabym ogniu przez 5 minut. Kiedy wszystkie zioła opadną na dno, odcedzić i wlać do wanny z wodą do kąpieli.

Liść orzecha włoskiego wykazuje silne właściwości bakteriobójcze, zwłaszcza w stosunku do gronkowca, paciorkowca, wykazują też silne właściwości przeciwgrzybicze, obniżają poziom cukru we krwi, czyszczą krew, stosowane w stanach nieżytowych przewodu pokarmowego. stosowane też w problemach skórnych: egzemach, trądziku, liszajach, żylakach odbytu, potliwości stóp, w krwawieniach z przewodu pokarmowego, krzywicy, cukrzycy, gruźlicy płuc, w skazie moczanowej i w robaczycach, w medycynie chińskiej liść orzecha włoskiego stosuje się do leczenia astmy, choroby beri-beri, impotencji i zaparć, w medycynie indyjskiej natomiast jest stosowany w reumatyzmie.